Natuurwetenschap voor de predikantenopleiding

Moeten predikanten, priesters of voorgangers iets weten van natuurwetenschap? Ja, zeggen de mensen achter het Science in Seminaries programma. Want ze zijn vaak een eerste aanspreekpunt voor gemeenteleden die vragen hebben over de relatie tussen geloof en wetenschap.

Om die reden is enkele jaren geleden het programma ‘Science in Seminaries’ gestart in de VS, en later ook in het Verenigd Koninkrijk. Het is opgezet vanuit de American Association for the Advancement of Science, vooral bekend als uitgever van het gerenommeerde wetenschappelijke tijdschrift Science. De AAAS is al in 1995 gestart met het programma Dialogue on Science, Ethics, and Religion (DoSER), waarin ook programma’s over de relatie tussen geloof en wetenschap plaatsvinden.

Eén daarvan is Equipping Christian Leadership in an Age of Science (ECLAS). Hierin werkt de AAAS samen met opleidingen voor geestelijk leiders, om de kloof tussen geloof en wetenschap te slechten. ECLAS staat centraal in een reeks podcasts in de serie ‘Faith at the Frontiers’ van de universiteit van Oxford.

Vriendschap

In de aflevering over Science in Seminaries leggen Katy Hinman, programmadirecteur van DoSER, en  Lukas Mix van ECLAS in het VK, uit hoe dit programma werkt. DoSER levert basismaterialen, maar de seminaries besluiten zelf hoe ze dit in hun lesprogramma verwerken. Mix wijst bijvoorbeeld naar een voorbeeld dat in Oxford plaatsvond. Daar werd het project ‘Sluit vriendschap met een wetenschapper’ opgezet. Dat heeft als bedoeling om studenten aan seminaries in contact te brengen met wetenschappers bij hen in de buurt. Door dat persoonlijke contact moet een dialoog ontstaan, waarbij wetenschapper en theologiestudent van elkaar kunnen leren.

De wetenschappers kunnen gelovig of ongelovig zijn, dat maakt niet uit. Volgens Hinman zijn wetenschappers doorgaans enthousiast over het idee om een inkijkje te geven in hun werk. Verschil van mening, bijvoorbeeld tussen wetenschappers en voorgangers, zijn prima, aldus Mix. Het gaat erom hoe we over dingen nadenken. Op het terrein van ethiek volgen wetenschappers bijvoorbeeld vaak minder goed thuis dan theologen. Een open dialoog over geloof en wetenschap kan beide partijen iets opleveren.

Daarnaast krijgen de studenten les over wetenschap, zodat ze leren begrijpen hoe natuurwetenschap werkt en hoe ze betrouwbare informatie kunnen vinden. De gedachte is dat ze later, wanneer ze een gemeente leiden, een goede basis hebben om vragen over wetenschappelijke kwesties te beantwoorden. Volgens Hinman bleek tijdens de coronapandemie dat voorgangers ook doen aan wetenschapscommunicatie en zelfs aan wetenschapsbeleid, omdat ze bijvoorbeeld moesten besluiten en uitleggen hoe ze met de coronabeperkingen omgingen.

Landbouw

Het programma gaat niet alleen over de klassieke geloof-en-wetenschap vragen zoals schepping en evolutie. Hinman en Mix benadrukken dat er in gemeentewerk veel meer ‘alledaagse’ zaken spelen waarin geloof en wetenschap elkaar tegenkomen, bijvoorbeeld als een gemeentelid een ernstige diagnose heeft gekregen en nadenkt over een behandeling. Maar ook vragen rond bijvoorbeeld landbouw of klimaat horen erbij.

Als onderdeel van de AAAS neemt DoSER geen standpunt in over verschillende religies of over theologie, zegt Hinman. ‘Wij willen er voor zorgen dat kerken toegang hebben tot goede wetenschap en tot methoden om dit te gebruiken bij wat ze doen.’ Seminaries die meedoen aan het Science in Seminaries programma hoeven zich niet vast te leggen op bepaalde wetenschappelijke standpunten.

Op dit moment werkt Science in Seminaries vooral met subsidies om seminaries die meer aandacht willen besteden aan geloof en wetenschap te ondersteunen. Maar DoSER werkt inmiddels ook aan materialen die iedere predikantenopleiding kan gebruiken, zonder extra subsidie.

De podcast is te downloaden via Faith at the Frontiers en andere platforms. Meer informatie over en Science in Seminaries is te vinden op de ECLAS website en bij DoSER.