

Wie kan zijn hersenen het best activeren door aan liefde te denken? Zeven deelnemers aan de Love Competition gingen in een MRI scanner liggen om dat uit te maken.
Dat is het scenario van een korte film door Brent Hoff, waar het technologieblad Wired deze week over schrijft. Hoff werkte samen met neurolowetenschappers van de Amerikaanse Stanford University.
In de vijftien minuten durende film vertellen de zeven deelnemers (van 10 tot 75 jaar oud) waar ze aan gaan denken in de scanner. De neurologen laten zien waar de hersengebieden liggen die betrokken zijn bij het gevoel van liefde.
Iedere deelnemer heeft vijf minuten om zo sterk mogelijk aan liefde te denken, terwijl de MRI scanner de hersenactiviteit registreert. Wie de hoogste activiteit haalt, wint. Het ‘strijdplan’ van de deelnemers varieert van denken aan hun levenslange partner, meditatie of denken aan een net verbroken relatie.
De film kleedt het begrip ‘liefde’ uit tot hersenimpulsen veroorzaakt door de signaalstoffen dopamine, serotonine en de combinatie ocytocine/vasopressine. Maar de deelnemers vertellen over de liefdes van hun leven. Dat geeft een spannende en interessante combinatie, waardoor de film je aan het denken zet over emoties.
De winnaar van de competitie is de man die al zijn leven lang dezelfde partner heeft. Maar nummer twee is een jongetje van tien. En de nummer laatst? Dat is de man die ging denken aan zijn ex. En zich in de scanner realiseerde dat hij niet meer van haar houdt.