Kepler en Intelligent Design

Nieuws

Is Intelligent Design een wetenschappelijk alternatief voor de evolutietheorie? En hebben christenen er iets aan? Nee, zegt Paul Wallace in de Huffington Post. Hij gebruikt Johannes Kepler om zijn argument te onderbouwen.

Een jaar of tien geleden leek Intelligent Design (ID) een theorie in opkomst. Publicatie na publicatie hamerde op de sporen van ontwerp die er in de schepping aanwezig zijn. Die sporen bestonden uit structuren die niet via Darwinistische evolutie ontstaan zouden kunnen zijn, zoals de zweepstaart van bacteriën.

Maar de laatste jaren heeft ID het moeilijk. Pogingen de theorie in de ‘science’ lessen van Amerikaanse scholen te krijgen, strandden. En diverse mensen met enthousiasme voor ID haakten af, omdat de ID-beweging geen onderbouwing van hun ontwerp-argument kon geven.

Natuurkundedocent en ‘science and religion writer’ Paul Wallace wijst in de Huffington Post op een recente kritiek van ID door Jason Rosenhouse die op zijn Evolutionblog de theorie afgelopen november dood verklaarde. Maar waar Rosenhouse een puur wetenschappelijke kritiek levert, onderzoekt Wallace wat het christelijke perspectief op ID is.

Hij voert sterrenkundige Johannes Kepler op, die in 1604 een nieuwe ster aan de hemel zag. Het was (zoals we nu weten) een nova, de explosie van een stervende ster. Kepler wist niets van de levensloop van sterren. Wat was er volgens hem aan de hand? De sterrenkundige overwoog dat de ster een nieuwe schepping van God was. Maar daarmee zou God de orde van zijn schepping hebben doorbroken en Kepler vond het geen bevredigende verklaring: ‘before we come to [special] creation, which puts an end to all discussion, I think we should try everything else’, schreef hij.

De visie van Kepler op de geschapen werkelijkheid vat Wallace zo samen: The universe has been designed; therefore it must be comprehensible. Dankzij die begrijpelijkheid kon Kepler wetmatigheden ontdekken in de planeetbanen. Een god die voortdurend de schepping bijstelt of nieuwe sterren toevoegt, maakt het universum onvoorspelbaar.

De ID-beweging – en dan met name zoals die gepresenteerd is in het boek ‘De zwarte doos van Darwin’ door Michael Behe – heeft een ander uitgangspunt, stelt Wallace. Hun idee van de werkelijkheid vat hij zo samen: The universe is incomprehensible; therefore it must have been designed.

Het verschil tussen Kepler en Behe is levensgroot. Kepler blijft vanuit zijn geloof zoeken naar de wetmatigheden achter de schepping. Wetmatigheden die hun oorsprong hebben in God. Behe en de ID-beweging zoeken God in de gaten van onze kennis. En daarom, aldus Wallace, is ID voor christenen een heilloze weg.

Het artikel van Wallace wordt besproken door de website InternetMonk.