De sacramentele betekenis van zonnepanelen
In dit artikel onderstreept Erik Borgman vanuit katholiek-theologisch perspectief de christelijke inzet voor een duurzame wereld.
Lange tijd stond de mens centraal in de theologie. De niet-menselijke natuur kwam hooguit indirect in beeld. Laudato si’, de recente encycliek van paus Franciscus, lokaliseert Gods genade echter overal in de schepping en de mensen ontvangen haar te midden van en via de rest van de schepping. Onduurzaamheid is zo een aspect van de heerschappij van de zonde in onze wereld. De inzet voor duurzaamheid wordt hiermee een uitdrukking van het geloof in de verlossing. Zonnepanelen getuigen ervan dat wij mensen weten dat we afhankelijk zijn van andere schepselen en dat dit verantwoordelijkheid impliceert. Het gaat er theologisch niet om God voor het karretje van de duurzaamheid te spannen. Duurzaam is allereerst Gods zorg voor ons via de schepping. Het juist antwoord hierop is duurzame zorg voor de schepping als netwerk waarin leven wordt gegeven en ontvangen. Zo krijgt God de eer die hem toekomt.
Dit artikel verscheen eerder in Radix jaargang 42, nummer 1. Lees meer en bestel Radix (€13,50)
